Toespraak van de heer Pascal Limpens, voorzitter van de stichting Nationaal Indië-monument 1945-1962, ter gelegenheid van de 24e Dodenherdenking op 3 september 2011

Veteranen, nabestaanden, dames en heren het is mij een voorrecht u allen vandaag welkom te mogen heten bij de 24e herdenking bij het Nationaal Indië-monument hier in Roermond. U begrijpt 2012 wordt een bijzonder jaar. Vandaag herdenken wij de gevallenen in het voormalig Nederlands-Indië en Nederlands Nieuw-Guinea in de periode 1945–1962.

Met gepaste trots heet ik welkom de vertegenwoordiging van Hare Majesteit de Koningin, Generaal- majoor Morsink, de Ridders Militaire Willemsorde de Heer Hakkenberg, de heer van den Hoek, de heer Houben, de heer den Ouden en de Kapitein Kroon. Namens de Staten-Generaal, de voorzitter van de Tweede Kamer Mevrouw Verbeet, de minister van Defensie, Zijne excellentie Hillen, de gevolmachtigde minister van Aruba Zijne Excellentie Abath, de Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht en tevens Inspecteur der Veteranen, Zijne Excellentie Luitenant- Generaal Oostendorp, de Gouverneur van de provincie Limburg, de heer Frissen, de burgemeester van Roermond, de heer van Beers en de burgemeester van Maastricht, de heer Hoes. Daarnaast heet ik welkom de dragers militaire dapperheidsonderscheidingen, de vertegenwoordigers van de kerkelijke autoriteiten, de diverse Krijgsmachtonderdelen, de vertegenwoordigers van nationale, provinciale en gemeentelijke overheden en de vele vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties.
Ik ben mijn welkomstwoord begonnen met de woorden 'gepaste trots' omdat onze geëerde gasten aantonen hoeveel waardering er bestaat voor de offers die zijn gebracht in de voormalige overzeese rijksdelen.

Het Nationaal Indië-monument 1945-1962 heeft een bewogen jaar achter de rug, de plaquettes met de onderdelen en de namen van de gevallenen, die in december 2010 zijn ontvreemd, zijn nog maar net teruggeplaatst, camerabewaking is geïnstalleerd, de toekomstvisie gepresenteerd en deze jaarlijkse herdenking georganiseerd. Het behoeft geen betoog dat dit alles niet mogelijk zou zijn geweest zonder mijn medebestuursleden, de vrijwilligers van vele veteranen- en vrijwilligersorganisaties, de Koninklijke vereniging van leden van Nederlandse ridderorden, de sponsoren van de stichting Vrienden van het Monument, het ministerie van Defensie, de provincie Limburg, de gemeente Roermond, de 7 December Divisie, maatschappelijke organisaties waaronder de Lions Club Roermond Regio, die het monument hebben geadopteerd, Reünie vereniging 5-9 RI, de stichting Heerezitting Roermond, het Prins Bernhard Cultuurfonds Limburg, de Roermondse Stichting 1880, stichting Karel Doormanfonds, Rabobank Roermond- Echt, het Fonds voor Vrijheid en Veteranenzorg, het Veteraneninstituut, Red Security en honderden verenigingen en individuen die met hun bijdragen het herstel van het monument en een succesvolle organisatie van de herdenking mogelijk hebben gemaakt. Ik zie ook hierin een bewijs van de omvang van de maatschappelijke waardering.

Het afgelopen jaar is het bestuur van de Stichting Nationaal Indië-monument 1945-1962 druk doende geweest zijn toekomstvisie uit te dragen. Onze doelstelling, een brug te slaan tussen de generaties veteranen om gezamenlijk onze militaire gesneuvelden te eren en te herdenken, is breeduit onder de aandacht gebracht van de verenigde veteranenorganisaties, in het bijzonder de Indië- en Nieuw-Guinea Veteranen.
Ik wil de Kapitein Kroon, Ridder Militaire Willemsorde, bijzonder bedanken voor zijn bereidheid een krans te leggen bij het Monument voor Vredesoperaties, uw bereidheid symboliseert de verbintenis tussen alle generaties Veteranen.

Vandaag herdenken wij de meer dan 6200 gevallenen, tijdens de operaties in het voormalig Nederlands-Indië en Nederlands Nieuw-Guinea. Hun namen vindt u hier opgeschreven in de zuilen van het Nationaal Indië-monument, de graven van de gevallenen bevinden zich in Indonesië. Wij zijn ons bewust van het feit dat het monument een plaats van gedenken van uw gevallen familieleden en kameraden is. De Stichting Nationaal Indië-monument 1945-1962 zal deze plaats voor u bewaren en voor de toekomst veiligstellen.

Van de heer Van Agthoven mocht ik de persoonlijke, militaire bezittingen van zijn gesneuvelde zoon ontvangen. Guus van Agthoven raakte zwaargewond tijdens een vuurgevecht op 11 februari 1942 en overleed 2 weken later in het Militair Hospitaal in Tjimahi. Hij werd begraven op het ereveld 'Pandoe', in het bijzijn van zijn kameraden.

Vandaag herdenken wij Guus van Agthoven en de gevallen militairen in Nederlands-Indië en Nieuw Guinea. Laten wij vandaag hun verhalen vertellen en hun namen noemen.

Ik wens u allen een waardige herdenking.

Dank u wel