In onze herdenking willen wij in eerbied verbonden zijn

met allen die wij hebben moeten loslaten,

mannen en vrouwen, in de kracht van hun leven,

die ons zeer dierbaar waren.

Geef dat hun gemis niet weggepoetst wordt,

Dat de pijn en de tranen er nog steeds mogen zijn

En dat hun verdriet blijvend gehoord wordt.

In eerbied en respect willen wij vandaag weer bidden

voor onze veteranen.

Dat zij niet naar de marge van onze samenleving worden geschoven,

vergeten en verwaarloosd.

Dat zij die nu actief in het werk staan,

de veteranen mogen ervaren als een uitnodiging

om via hen te proeven

hoe hun leven zinvol geleefd kan worden.

Dat wij allen gedragen mogen worden

door een diep respect

voor hen die ons een voorbeeld hebben doorgegeven.

In eerbied willen wij biddend verbonden zijn

met die veteranen die ziek, gehandicapt,

of eenzaam door het leven gaan,

zij die van zichzelf weten hoe kwetsbaar ze zijn.

Eeuwige, geef dat zij een levend getuigenis mogen zijn

van een leven dat gedragen wordt door eerbied en respect.

Laten we ook denken aan die veteranen,

die wachten op genezing,

maar voor wie de weg lang is.

Voor hen die weten

dat ze blijvend ziek zijn.

Voor hen die onzeker zijn over hun toekomst

en hun ziek-zijn als een levensbedreiging ervaren,

die levend tussen hoop en vrees zich ontredderd voelen.

Eeuwige, ontferm U over hen,

dat zij in hun lijden door U gekend mogen worden.

Laten wij ons nu aansluiten bij het koor

die het universele gebed

dat Jezus Christus ons heeft nagelaten,

zal gaan zingen.